De Japanse wetenschapper, arts en acupuncturist Yoshio Manaka was gefascineerd door vele bijzondere fenomenen en processen in de natuur en waarvoor de wetenschap geen enkele verklaring kon bieden. Hij vermoedde hierachter een meer verborgen, maar basaal werkend informatiesysteem, dat door een aan de oppervlakte gelegen complex en geavanceerd controlesysteem werd gemaskeerd. Het onderliggende gebeuren wordt daardoor aan het zicht onttrokken. Hij stelde dat dit ondergelegen systeem in staat is om andersoortige waarnemingen te doen, om op subtiele wijze bepaalde interne en externe veranderingen te detecteren en te onderscheiden. Hierdoor kan dit informatieproces een dieper gelegen, sturende rol spelen in de lichaamsregulatie en een invloed uitoefenen buiten de reeds bekende processen. Deze onbekende, onderliggende kracht noemde hij het X-signaal.

Zijn landgenoot Yasumasa Katsumata, natuurkundige en eveneens acupuncturist speurde ook naar onbenoemde, subtiele invloeden en die een rol kunnen spelen in interacties tussen mens en objecten. Hij observeerde dat iedere substantie, ding of wezen op een nog onbekende wijze een invloed uitoefent. Deze werking kan niet worden toegeschreven aan het fysieke object waar het vandaan komt (de zogenoemde ‘generator’: een acupunctuurnaald, medicijn, menselijk lichaam of iets dergelijks) noch aan de aanwezige energetische velden (zoals een elektrisch of magnetisch veld, of de zwaartekracht) die betrokken zijn op het object. De werking (of de ‘vector’ zoals hij het verschijnsel zag) werkt in op een ander object, op de omgeving. Daarnaast blijft er ‘iets’ achter op de plek die de ‘generator’ verlaten heeft. Dit vreemde verschijnsel noemde hij sayōshi.

作

用

事

作用事 Sayōshi in de Japanse taal of zuòyòngshì in het Chinees sayō / zuòyòng betekent een actie, functie, shì in zowel Japans als Chinees betekent een deeltje of ‘iets.’

Veel biologische fenomenen lijken gebruik te maken van tot dusverre nog onbekende informatiestromen en die geassocieerd kunnen worden met het begrip sayōshi. Denk aan het wereldwijde netwerk waarin bomen met elkaar kunnen communiceren, de vogeltrek, zwermgedrag bij bijen en vogels, de wijze waarop insecten elkaar kunnen vinden op enorme afstand, de werking van homeopathie en de regeneratiemogelijkheden van geamputeerde lichaamsdelen bij salamanders. Behalve deze voorbeelden zijn er nog vele onopgehelderde aspecten in de transmissie en ontvangst van voor het leven relevante informatie. Ook het diagnostisch systeem uit de auriculotherapie dat werkt met het VAS (Vasculair Autonoom Signaal) en dat een cruciale rol speelt in veel effectieve behandelprotocollen, maakt gebruik van een dergelijke stroom van informatie.